คำพยานชีวิต ลามือทู

ลามือทู วิสัยพัฒนพล

ขอให้สันติสุขแห่งพระเยซูคริสต์จงดำรงอยู่ท่ามกลางพี่น้องตลอดไปเป็นนิตย์

ขอบพระคุณความรักความเมตตาและพระพรที่พระองค์ทรงมอบให้ข้าพระองค์

 

ผมชื่อ ลามือทู วิสัยพัฒนพล ผมเกิดและได้เติบโตขึ้นมาในครอบครัวที่เป็นคริสเตียนและเท่าที่ผมจำความได้ในตอนนั้นความเชื่อของพ่อกับแม่ยังไม่มากพอ  บางครั้งพ่อกับแม่ก็ยังทำพิธีกรรมเกี่ยวกับการบูชาผีอยู่ เช่น ทำพิธีเรียกขวัญ เลี้ยงผีก่อนทำไร่ทำนา ผมเป็นเด็กที่ติดพ่อกับแม่และผมมักจะได้เข้าร่วมพิธีกรรรมเหล่านั้นกับพ่อแม่ด้วยเสมอ  ซึ่งในตอนนั้นถึงแม้ว่าผมจะเป็นคริสเตียน ผมได้ใช้ชีวิตเหมือนเด็กทั่ว ๆไปที่ไม่ใช่คริสเตียน และผมก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องราวของพระเจ้าสักเท่าไหร่  ผมชอบใช้ชีวิตตามประสาของเด็กเหมือนคนทั่วๆไปมากกว่า  พ่อแม่ให้ทำอะไรเกี่ยวกับพิธีกรรมต่างๆก็ทำตามโดยที่ไม่ได้คิดอะไรมากเลย  พอผมอายุได้ 5 ขวบครึ่ง  ผมได้มีโอกาสมาเรียนและได้มาพักอาศัยอยู่ที่โบสถ์คริสตจักรห้วยน้ำขาว  ทำให้ผมมีโอกาสได้เรียนรู้เรื่องราวของพระเจ้ามากขึ้นเพราะทุกเช้าทุกเย็นจะมีการนมัสการและฟังพระวจนะของพระเจ้าอยู่เสมอ  แต่สองสามปีแรกที่ผมมาอยู่  ผมก็ไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องราวของพระเจ้าสักเท่าไหร่  ผมชอบใช้ชีวิตเล่นกับเพื่อนๆที่เป็นเด็กๆมากกว่า  ถึงแม้ผมจะได้ฟังเรื่องราวของพระเจ้าทุกเช้าทุกเย็น  ผมก็จำอะไรไม่ได้  เพราะทุกครั้งที่มานมัสการนั้น  ผมชอบหลับบ้าง  เล่นบ้าง  คุยกันบ้างตามประสาเด็ก ๆ มากกว่า  พอผมเริ่มเรียนป.3 ผมเริ่มมีโอกาสเข้าร่วมงานกิจกรรมที่โครงการได้จัดมากขึ้น เช่น ค่ายรวี  เวทีคนเก่ง ค่ายฟื้นฟู  ค่ายอนุชน ฯลฯ และนี่แหละเป็นจุดเปลี่ยนความคิดของผม  จากที่เป็นคนที่ไม่ใส่ใจเรื่องราวของพระเจ้า  ก็เริ่มจะสนใจขึ้น อยากเรียนรู้และอยากค้นคว้ามากขึ้นเรื่อย ๆ  จนครั้งหนึ่งผมได้มีโอกาสแข่งขันท่องจำพระคัมภีร์และได้ที่หนึ่ง  ผมภาคภูมิใจมาก และทำให้ผมอยากสัมผัสกับความรักของพระเจ้ามากขึ้น  ปิดเทอมครั้งหนึ่งผมได้ไปเข้าค่าย  ค่ายอนุชนที่หมู่บ้านซิแบรมีพี่เลี้ยงคนหนึ่งชื่อพี่ไดท์เข้ามาถามผมว่าผมได้ต้อนรับและได้ยอมรับเชื่อให้พระเยซูเป็นพระผู้ช่วยให้รอดหรือยัง   ผมตอบว่าไม่ และในคืนนั้นเองพี่ไดท์ก็อธิษฐาน  ให้ผมต้อนรับพระเยซูเป็นพระผู้ช่วยให้รอด  และผมก็ได้ต้อนรับพระเยซูเป็นพระผู้ช่วยให้รอด  เมื่อวันที่12 เมษายน 2553 ในวันนั้นผมรู้สึกมีความสุขมากจนไม่รู้จะอธิบายยังไง  เป็นความสุขที่ผมไม่เคยสัมผัสมาก่อนและเป็นความสุขที่ผมไม่อาจหามาได้จากบนโลกใบนี้  และมันทำให้ผมรู้ว่าความสุขที่มาจากพระเจ้ากับความสุขที่มาจากโลกนั้นมันต่างกันอย่างมากจนเกินจะบรรยายออกมาเป็นความรู้สึก

หลังจากที่ผมได้ต้อนรับให้พระเยซูเป็นพระผู้ช่วยให้รอดแล้วจิตใจผมเปลี่ยนแปลงอย่างมาก  และผมก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนบาปที่ไม่สมควรได้รับการยกโทษเลย เพราะตอนนั้นผมยังเด็กผมไม่ได้ใส่ใจเรื่องความบาป ความชั่ว ผมไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าสิ่งที่ผมทำนั้นเป็นสิ่งที่ผิดหรือถูก  แต่พอผมได้รับเชื่อพระองค์ก็ทรงเปิดตาเปิดใจของผมให้เข้าใจความหมายของคำว่าความบาปมากขึ้น  เมื่อผมรู้ตัวว่าผมเป็นคนบาปและโทษของความบาปคือความตายผมรู้สึกเสียใจมาก  แต่ผมขอขอบคุณพระเจ้าที่พระองค์ไม่ปล่อยให้ผมจมอยู่กับความบาปและตายอยู่กับความบาป  ดังนั้นผมเลยตัดสินใจรับบัพติสมาเมื่อวันที่ 31 ธันวาคม 2554  หลังจากที่ผมรับบัพติสมา ผมก็มีชีวิตที่ติดสนิทกับพระเจ้ามากขึ้น  ผมได้รับพระพรมากมายจนจะบรรยาย  เพราะบางสิ่งที่ผมไม่ควรได้รับ แต่กลับได้รับ  สิ่งที่ผมคิดว่ามันสายเกินไปแล้ว  แต่กลับทันเวลา  สิ่งที่ผมคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ แต่มันกลับเป็นไปได้  สิ่งที่ผมคาดคิดไม่ถึงว่าจะเกิดขึ้นกับผม แต่กลับเกิดขึ้นกับผม  โอกาสที่ผมไม่ควรได้รับ แต่ผมกลับคว้าโอกาสนั้นไว้ได้  เมื่ออุปสรรคปัญหาเข้ามาในชีวิตที่ดูเหมือนไร้ทางออก แต่กลับมีทางออกหลายทางเลือกให้ผม  สิ่งที่ผมควรได้รับความผิดหวัง แต่ผมกลับได้รับความชื่นชมยินดีแทน สิ่งที่ผมคิดว่ามันจะทำร้ายจิตใจผม แต่กลับกลายเป็นแรงบันดาลใจให้กับผม  เมื่อผมจมอยู่กับความบาปดูเหมือนจะลุกขึ้นมาไม่ได้อีก แต่ผมกลับยืนขึ้นมาใหม่ได้อย่างง่ายดาย  สิ่งที่ควรทำให้ผมอ่อนแอลง แต่กลับทำให้ผมเข้มแข็งขึ้น  หลายเรื่องที่ผมไม่ควรมีโอกาสได้เรียนรู้ แต่ผมกลับได้เรียนรู้มัน  และผมเชื่อว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับผมนั้น  ไม่ใช่เพราะโชคชะตา พรหมลิขิตหรือความบังเอิญ  แต่เป็นแผนการที่พระเจ้าทรงเตรียมไว้สำหรับผม  และเป็นแผนการที่ดีมากๆสำหรับผม และผมเชื่อว่าทุกสิ่งที่ผมเผชิญมาได้นั้น เพราะพระองค์เป็นผู้ทรงเสริมกำลังผม ถ้าจะให้ผมเขียนเรื่องพระพรที่ผมได้รับในแต่ละเรื่อง มันมากเกินกว่าที่ผมจะเขียนลงบนกระดาษ และแผนการที่พระองค์ทรงมีไว้สำหรับผมนั้น มันซับซ้อนเกินกว่าที่จะเรียบเรียงเขียนออกมาเป็นตัวหนังสือ แต่ทุกเรื่องกลับเชื่อมโยงกันอย่างเป็นระเบียบเกินความสามารถที่สติปัญญาของมนุษย์จะรับรู้ล่วงหน้าได้เพราะสิ่งเหล่านี้ที่เกิดขึ้นกับผม ผมเลยอยากสัมผัสกับความรักของพระเจ้า และ ติดสนิทกับพระเจ้ามากขึ้นเรื่อยๆ

เป้าหมายของผมคืออยากเรียนพระคัมภีร์     

เพราะพระเจ้าทรงรักผมและเป็นความรักที่ผมไม่อาจหาได้จะโลกใบนี้ ซึ่งผมสามารถสัมผัสความรักนั้นได้หลายหนทางหลายวิธีหลายรูปแบบ  แต่แม้ว่าจะมาด้วยหนทางไหน วิธีไหน หรือรูปแบบไหน มันช่างเป็นความรักที่งดงามและสวยงามมากสำหรับผม เพราะนี่แหละที่ผมอยากจะถวายตัวเพื่อจะได้ทำงานรับใช้พระองค์  และผมก็อยากเป็นนักเทศน์  ผมอยากมีโอกาสเทศนา  หนุนใจ  เป็นพยานและแบ่งปันเรื่องราวความรักของพระเจ้าให้กับคนอื่นๆ และอยากมีโอกาสกลับมาเทศนาที่หมู่บ้าน ที่หอพัก หรือที่ต่าง ๆที่พระองค์อยากให้ผมไป  เพื่อที่คนอื่น ๆ จะได้สัมผัสถึงความรักและมีความเชื่อที่มั่นคงขึ้นในพระเจ้า และผมเชื่อว่าพระองค์ทรงจัดเตรียมแผนการที่ดีสำหรับผมแล้ว และผมจะต้องทำให้ได้ แม้การรับใช้พระเจ้านั้นไม่ได้ง่ายอย่างที่ผมคิดไว้ ผมต้องทำสงครามทั้งด้านเนื้อหนังและด้านจิตวิญญาณ ต้องพบทั้งการทดสอบและถูกทดลอง อาจมีหลายสิ่งที่ทำให้ผมต้องผิดหวังและเสียใจ  แต่พอผมคิดดูดี ๆ แล้ว พระเยซูต้องทนทุกข์ ทนเจ็บ ทนอาย ทนร้อน ทนหนาว ทนกับความทรมานบนไม้กางเขน แม้กระทั่งชีวิตก็ยอมมอบให้เพราะคนบาปอย่างผม ผมไม่อาจเทียบได้กับสิ่งที่ผมจะทำเพื่อพระองค์เลย  ผมไม่อาจพูดว่าผมได้ทำอะไรเพื่อพระองค์แล้ว แต่ในวันนี้ผมขอถวายทั้งกายและใจให้กับพระองค์  ผมรู้ว่าพระเจ้าทรงรักผม และพระองค์ทรงมีแผนการที่ดีรอผมอยู่ ดังนั้น หากผมจะอยู่ผมก็จะอยู่เพื่อพระคริสต์ หากผมต้องตายเพื่อพระตริสต์  ผมก็ไม่เสียดายชีวิต เพราะความตายของผมเป็นจุดเริ่มต้นที่ผมได้รับชีวิตนิรันดร์   อาเมน

ข่าว-บทความ ล่าสุด
แนะนำมูลนิธิฯ