หน้าแรก 9 THE HIGHLIGHTS 9 วิชาชีวิต – วิไลลักษณ์ ชาตรียินดี

วิชาชีวิต – วิไลลักษณ์ ชาตรียินดี

วิชาชีวิต – วิไลลักษณ์ ชาตรียินดี (สโนว์)

ศิษย์เก่าโครงการ คริสตจักรห้วยน้ำขาว

“โครงการไม่ได้ให้แค่ความรู้ด้านวิชาการอย่างเดียว แต่โครงการสอนวิชาชีวิตด้วย
บอกเลยว่าถ้าไม่เคยโดนเตรียมตรงนี้มาก่อน วัยรุ่นบนเขาบนดอยอย่างเราอาจหลงไปกับแสงสีในเมืองใหญ่
การที่เรามีทุกวันนี้ได้ก็เพราะเราถูกฝึกมาก่อนแล้ว”

สโนว์-วิไลลักษณ์ ชาตรียินดี เล่าถึงโครงการในความดูแลของคอมแพสชั่นที่เธอเพิ่งจบออกมาได้ไม่กี่ปีที่ผ่านมาว่าเป็นส่วนสำคัญที่สร้างให้เธอเติบโตขึ้นอย่างแข็งแรงทั้งกายและใจ โดยใช้ชีวิตอยู่ในร่องในรอยมาเสมอจนจบการศึกษาในระดับอุดมศึกษาและได้เข้าทำงานในตำแหน่งทีมงานของศาสนกิจของโรงเรียนเจริญราษฎร์ จังหวัดแพร่  

กล่าวได้ว่าโครงการเป็นเหมือนบ้านสำหรับสโนว์ เธอเข้าร่วมเป็นสมาชิกในความดูแลของโครงการเมื่ออายุได้ราว 5-6 ปี เพราะครอบครัวอยากให้มีโอกาสได้เรียนหนังสือ เท้าความก่อนว่า ด้วยความที่บ้านเกิดของเธออยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ ของอำเภออมก๋อย จังหวัดเชียงใหม่ พื้นที่ที่ยังห่างไกลความเจริญยังไม่มีโรงเรียนก่อตั้งขึ้น ทำให้ผู้คนแถวนั้นไม่สามารถเข้าถึงการศึกษาได้ จึงต้องพาเด็กๆ ไปเรียนที่อำเภออื่นซึ่งมีความเจริญมากกว่า ซึ่งศูนย์พัฒนาเด็กของคริสตจักรห้วยน้ำขาวก็มีส่วนของหอพักที่คอยอำนวยความสะดวกให้กับเด็กๆ ที่อยู่พื้นที่ห่างไกลได้พักอาศัยเพื่อไปเรียนหนังสือที่โรงเรียนในอำเภอแม่ตื่น

นับจากนั้น สโนว์ก็ได้รับการศึกษาระดับอนุบาลถึงมัธยมต้นที่อนุบาลบ้านห้วยน้ำขาว ก่อนจะย้ายมาศึกษาต่อในระดับมัธยมปลายที่โรงเรียนแม่ตื่นวิทยาคม และตัดสินใจศึกษาต่อระดับอุดมศึกษาที่พระคริสตธรรมแมคกิลวารี มหาวิทยาลัยพายัพ ก่อนจะย้ายมาทำงานที่จังหวัดแพร่ดังปัจจุบัน

ชีวิตที่อาจเรียกได้ว่าอยู่ในโครงการมาตั้งแต่รู้ความทำให้สโนว์ได้รับการดูแลและได้เรียนรู้ทักษะต่างๆ มากมายที่เป็นการบ่มเพาะทั้งทางร่างกายและจิตวิญญาณไปพร้อมๆ กัน เรื่องราวในวัยเด็กที่เธอเล่าค่อนข้างหนักหนาสาหัสเมื่อพ่อผู้เป็นเสาหลักของครอบครัวได้จากไปในตอนที่เธออายุได้เพียง 10 ปี ถึงอย่างนั้นสโนว์เองก็ยังนึกขอบคุณพระเจ้าเสมอที่พ่อตัดสินใจรับเชื่อในวินาทีสุดท้ายของชีวิต

การจากไปของพ่อทำให้แม่เป็นโรคซึมเศร้าเพราะต้องเผชิญกับความสูญเสียครั้งใหญ่ในชีวิต สโนว์ผู้เป็นพี่คนโตของบ้านจึงต้องรับหน้าที่ดูแลแม่ด้วยการพาไปโรงพยาบาลต่างอำเภอ การเดินทางที่ลำบากและกินเวลาค่อนข้างนานทำให้เธอต้องขาดเรียนอยู่บ่อยครั้งจนเกือบเรียนไม่จบมัธยมปลายเนื่องจากเวลาเข้าเรียนไม่พอ แต่สุดท้ายก็ผ่านมาได้ด้วยการบอกเล่าปัญหาครอบครัวและลงเรียนชดเชยแทน

วัยเด็กที่ต้องดูแลทั้งแม่และตัวเองสร้างความท้อแท้ใจให้กับสโนว์นับครั้งไม่ถ้วน แต่สุดท้ายเธอก็ผ่านสถานการณ์นั้นมาได้ด้วยการทรงนำของพระเจ้าที่มาในรูปแบบของแรงผลักดันจากพี่ๆ เจ้าหน้าที่ในโครงการที่ทำหน้าที่พี่เลี้ยงอย่างดีเสมอมาและคนรอบข้างที่คอยหนุนใจจนสามารถผ่านแต่ละวันมาได้

การตัดสินใจครั้งสำคัญอันนำมาซึ่งจุดเปลี่ยนของชีวิตเกิดขึ้นเมื่อสโนว์อยู่ระหว่างการเลือกเส้นทางอนาคตว่าจะศึกษาต่อระดับอุดมศึกษาหรือไม่ เพราะแม้ตัวเองจะมีความฝัน แต่การที่ไม่มีกำลังทรัพย์ก็เป็นอุปสรรคที่ทำให้รู้สึกท้อจนไม่อยากดิ้นรนที่จะไม่เรียนต่อ แน่นอนว่าในตอนนั้นเธอคาดไม่ถึงเลยว่าพระเจ้าจะมอบแผนงานที่ดีเยี่ยมกว่าที่เคยคิดฝันมาให้

สโนว์อธิษฐานกับพระเจ้าถึงอนาคตที่ตัวเองจะต้องตัดสินใจและได้รับคำตอบเป็นเสียงเรียกที่จุดประกายให้สนใจอยากเรียนพระคัมภีร์ จึงเริ่มหาข้อมูลของโรงเรียนพระคริสตธรรม ระหว่างนั้นสโนว์ก็มีโอกาสได้เข้าร่วมค่ายของโครงการซึ่งต้องพักอาศัยที่หอพักของมหาวิทยาลัยพายัพทำให้เธอได้รู้จักกับพระคริสตธรรมแมคกิลวารีกระทั่งสนใจอยากศึกษาต่อที่นี่

ทว่า อาจารย์ผู้ดูแลที่โครงการไม่เห็นด้วยกับการตัดสินใจในครั้งนี้เพราะความเป็นห่วงว่าสโนว์จะไม่สามารถเรียนจนจบได้เนื่องจากไม่มีทุนทรัพย์มากพอที่จะจ่ายค่าเทอมและค่าหอพักในตัวเมือง แต่ถึงอย่างนั้นสโนว์ก็ตัดสินใจแอบไปสอบอยู่ดี

เวลาผ่านไป หลังจากสอบเสร็จเธอก็ไม่ได้สนใจผลสอบอีกเลยเพราะอย่างไรเสีย อาจารย์ผู้ดูแลไม่เซ็นรับรองให้อยู่ดี จนกระทั่งสโนว์ได้ไปค่ายสมัชชาของกะเหรี่ยงแบ๊บติสต์และเจอเพื่อนต่างโครงการที่ไปสอบพระคริสตธรรมแมคกิลวารีมาเหมือนกัน เพื่อนที่เจอไถ่ถามถึงผลสอบต่อหน้าสโนว์ที่ยืนอยู่กับอาจารย์ผู้ดูแลพร้อมกับเปิดดูรายชื่อให้ด้วยความหวังดี ก่อนจะแสดงความยินดียกใหญ่เมื่อเห็นชื่อของสโนว์ติดอยู่ในรายชื่อผู้สอบผ่าน

สโนว์ตั้งใจจะไม่ไปรายงานตัวเป็นนักศึกษาเนื่องจากตัวเองกังวลเรื่องค่าใช้จ่าย เพราะแม้แต่เงินก้อนแรกที่ต้องให้ในวันมอบตัวก็ยังไม่รู้จะหามาจากที่ไหน แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่ออาจารย์ผู้ดูแลในโครงการขับรถมารับเธอจากค่ายเพื่อไปรายงานตัวให้ทันวันสุดท้าย พร้อมเงินถวายที่โครงการมอบให้

มองย้อนกลับไปคือสโนว์ผ่านทุกเหตุการณ์ของชีวิตมาได้ด้วยพระคุณของล้วนๆ เธอเรียนจบที่พระคริสตธรรมแมคกิลวารีเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมาและย้ายกลับไปอยู่บ้านที่อำเภออมก๋อยเพื่อดูแลแม่และหลาน (ลูกของน้องสาว) ขณะนั้นโรงเรียนเจริญราษฎร์ติดต่อให้เธอไปทำงาน แต่ความลังเลใจก็เกิดขึ้นเพราะเธอไม่อยากทิ้งให้แม่ต้องดูแลหลานเพียงลำพัง สถานการณ์ในครอบครัวยังไม่มีทีท่าว่าจะดีขึ้น น้องสาวของเธอตัดสินใจไปทำงาน ส่วนน้องชายก็ยังเรียนหนังสือในระดับมัธยม ความเป็นห่วงทำให้สโนว์ลังเลใจที่จะตอบรับการทำงานในครั้งนี้ แต่แม่กลับยืนยันให้สโนว์เลือกทำงานมากกว่าที่จะคอยดูแลที่บ้าน เธอจึงอธิษฐานขอให้พระเจ้าดูแลครอบครัวของเธอในระหว่างที่เธอย้ายไปทำงานรับใช้ที่จังหวัดแพร่

สโนว์ในตำแหน่งทีมงานของศาสนกิจได้มีส่วนร่วมทั้งงานอภิบาล การหนุนใจ ให้คำปรึกษา รวมถึงสอนวิชาคริสตจริยธรรมบ้างเป็นครั้งคราว และเดินหน้าประกาศกับเด็กๆ ในโรงเรียนโดยบอกเล่าเรื่องราวของพระเจ้าและแบ่งปันความรู้ความเข้าใจในข้อพระคัมภีร์ต่างๆ นอกจากนี้ยังรับใช้เพิ่มเติมด้วยการสอนรวีให้กับเยาวชนในคริสตจักรแห่งหนึ่งในจังหวัดแพร่ และไม่ละทิ้งบทบาทในครอบครัวด้วยการสนับสนุนค่าใช้จ่ายในบ้านอยู่ไม่ขาด

สโนว์ทิ้งท้ายไว้ว่า วิชาชีวิตที่เกิดขึ้นในช่วงระหว่างอยู่ในโครงการนั้น เป็นเหมือนกับคำสอนและการดูแลที่ทำให้เธอกลายเป็นตัวเองอย่างทุกวันนี้ และสิ่งสำคัญก็คือการที่วิชานี้สอนให้เห็นถึงพระคุณของพระเจ้าที่ปรากฏชัดในทุกส่วนของชีวิตเธอเสมอมา

ข่าว-บทความ ล่าสุด
แนะนำมูลนิธิฯ