การเป็นปากเป็นเสียงให้กับเด็ก เป็นเหตุผลสำคัญที่ทำให้คอมแพสชั่นยืนหยัดในการทำพันธกิจเพื่อเด็กยากจนซึ่งเป็นผู้ด้อยโอกาสในสังคม เนื่องจากในทุกวันนี้ยังมีเด็กจำนวนมากที่ถูกริดรอนสิทธิ มีเด็กที่ไม่สามารถเข้าถึงหรือรับการบริการทางการแพทย์อย่างดีที่สุด  มีเด็กที่ขาดโอกาสในการศึกษาต่อในระดับมัธยมศึกษา,อุดมศึกษาหรือสายอาชีพ มีเด็กที่ขาดโภชนาการที่ดี มีเด็กถูกทารุณกรรม มีเด็กถูกล่วงละเมิดทางเพศ มีเด็กถูกล่อลวง  หรือตกเป็นเหยื่อการค้ามนุษย์ ซึ่งสิ่งเหล่านี้เป็นอุปสรรคต่อการพัฒนาชีวิตของเด็กไปสู่เป้าหมายสูงสุดที่เขาแต่ละคนสามารถจะไปถึงได้ รวมทั้งส่งผลกระทบต่อการพัฒนาสังคมและการพัฒนาประเทศอีกด้วย

สิทธิเด็ก (Child Rights) ตามอนุสัญญาว่าด้วยสิทธิเด็ก เป็นสิทธิสากล (Universal Rights)  และเป็นสิทธิเด็ดขาด (Absolute Rights) ที่ตอ้ งไดก้ ารรับรองและคุม้ ครอง ดว้ ยจุดมุง่ หมายมิใช่เพื่อเรียกร้องสิทธิเด็ก แต่เพื่อการพัฒนาเด็กทั้งร่างกาย จิตใจ อารมณ์ สังคม สติ  ปัญญา ให้เจริญเติบโตรอบด้านอย่างเต็มศักยภาพ และไม่เลือกปฏิบัติ ด้วยการผนึกกำลังร่วมกันในทุกสถาบันทั่วโลก

อนุสัญญาว่าด้วยสิทธิเด็กมุ่งคุ้มครองสิทธิ 4 ประการ ดังนี้
1. สิทธิในการอยู่รอด
เป็นสิทธิขั้นพื้นฐานที่จะมีชีวิตรอดอยู่เพื่อเติบโตเป็นผู้ใหญ่ต่อไปโดยได้รับอาหารที่มีคุณค่าและเพียงพอ มีบ้านอยู่อาศัย และได้รับบริการสาธารณสุข รวมถึงสิทธิในการมีชื่อและสัญชาติ
2. สิทธิในการได้รับการปกป้องคุ้มครอง
สิทธิในการได้รับการปกป้องคุ้มครองจากการถูกเอาเปรียบทางเพศ การใช้แรงงานที่อาจจะเป็นอันตรายต่อสุขภาพ หรือ พัฒนาการของร่างกาย สมองและจิตใจของเด็ก  การแสวงหาผลประโยชน์โดยมิชอบ สิทธิที่จะได้รับความยุติธรรมจากรัฐในกรณีถูกกล่าวหา  และการพิจารณาคดี และการปกป้องคุ้มครองเด็กที่มีชีวิตอยู่ภาวะยากลำบาก เช่น  เด็กพิการ เด็กผู้ลี้ภัย เด็กกำพร้า เป็นต้น
3. สิทธิในการพัฒนา
สิทธิที่จะได้เล่นและพักผ่อน สิทธิที่จะเข้าไปมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางวัฒนธรรม สิทธิที่จะได้รับสิทธิในการศึกษาทุกประเภท สิทธิที่จะคิดพัฒนาสติปัญญาและนับถือศาสนา
4. สิทธิในการมีส่วนร่วม
สิทธิที่จะแสดงความคิดเห็นและกล่าวถึงชีวิตของตนเอง รวมทั้งโอกาสที่จะเข้าร่วมในกิจกรรมต่าง ๆ ของสังคม และมีส่วนร่วมตัดสินใจในครอบครัว โรงเรียนและชุมชน

สิ่งที่คอมแพสชั่นทำอยู่ในเรื่องการเป็นปากเป็น เสียงให้กับเด็ก  ได้แก่

– เรียกร้องและปลุกจิตสำนึกของสังคมโดยสนับสนุนให้คริสตจักรตระหนักถึงความสำคัญของเด็ก
– เชิญชวนและเปิดโอกาสให้คริสตจักรและชุมชนมีบทบาทในการช่วยเหลือเด็กมากขึ้น
– สร้างเครือข่ายกับองค์กรหรือหน่วยงานอื่น ๆ ทั้งในและต่างประเทศเพื่อช่วยเหลือ และสร้างโอกาสใหม่ ๆ ให้แก่เด็ก
– ประสานงานกับองค์กรหรือหน่วยงานอื่น ๆ ทั้งในและต่างประเทศในการช่วยเหลือเด็กที่ถูกทารุณกรรมหรือถูกล่วงละเมิดทางเพศ