“ความสุขในอ้อมกอด”
เบล-ณัฐดาพร แก้วกันทะ
ศิษย์เก่าโครงการ คริสตจักรสันติพิษณุโลก
โครงการคอมแพสชั่นทำให้เบลได้เรียนรู้ มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เธอได้เรียนรู้จากโครงการ ตั้งแต่สมัยยังเป็นเด็กในโครงการจนถึงตอนนี้ที่เป็นเจ้าหน้าที่ก็ยังได้เรียนรู้อยู่เสมอ หลัก ๆ เลยคือการมีต้นแบบชีวิตคือพี่ ๆ ในโครงการที่ทำงานด้วยกัน ทำให้เธอได้เรียนรู้เรื่องการมีชีวิตครอบครัวและการเลี้ยงดูลูก ถึงแม้ว่าแต่ละครอบครัวจะมีชีวิตที่แตกต่าง แต่ก็มักจะแลกเปลี่ยนเพื่อให้คำปรึกษาและช่วยเหลือดูแลกันเสมอ
นางสาว ณัฐดาพร แก้วกันทะ หรือ เบล ปัจจุบันอายุ 31 ปี ทำงานเป็นอาสาสมัครในโครงการ ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขร่วมกับครอบครัวที่ประกอบด้วยสามีและลูกชายวัย 1 ปี เธอเป็นศิษย์เก่าที่เข้าร่วมโครงการตั้งแต่อายุได้ 2 ปี จากการที่ผู้จัดการโครงการชักชวนแม่ของเธอให้มาร่วมนมัสการที่คริสตจักรในวันอาทิตย์ และในเวลาต่อมา โครงการแห่งนี้เองที่มอบโอกาสสร้างความสุขให้กับชีวิตของเธออย่างมาก เหมือนว่าอ้อมกอดของพระเจ้ามาในรูปแบบของพี่ ๆ ที่คอยดูแลเธอเสมอ และของเด็ก ๆ ที่เธอเองมีภาระใจในการดูแลอยู่
โครงการคอมแพสชั่นทำให้เบลได้มีโอกาสรู้จักกับพระเจ้า เธอตัดสินใจรับเชื่อตอนศึกษาอยู่มัธยมศึกษาปีที่ 1 ระหว่างค่ายที่โครงการจัดขึ้นในจังหวัดเพชรบูรณ์ ตอนนั้นเองที่เธอสัมผัสได้ถึงความสุขของการนมัสการพระเจ้า เป็นความสุขที่ได้ยืนอธิษฐานและร้องเพลงพลางหวนนึกถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ ในชีวิตที่พระเจ้าสอน
โครงการคอมแพสชั่นทำให้เบลรู้จักตัวเอง ตอนยังเด็กเธอไม่รู้ว่าตัวเองชอบหรือไม่ชอบอะไร จนกระทั่งพี่นก ซึ่งเป็นผู้จัดการในโครงการลองให้เธอฝึกร้องเพลง เธอยังจำได้จนทุกวันนี้เลยว่าเพลงแรกที่ฝึกชื่อ “ไม่ได้มอง” เพราะได้รับคำชมเชยจากพี่นกว่าร้องเพลงเพราะ นี่คือตัวอย่างความสามารถที่เธอค้นเจอในโครงการ พื้นที่ที่ทำให้เธอได้ลองและรู้ว่าตัวเองเหมาะกับอะไร ถนัดอะไร และต้องฝึกฝนอย่างไร จนได้ร่วมร้องเพลงในทีมนมัสการ
โครงการคอมแพสชั่นทำให้เบลได้รับชีวิตใหม่ เธอเล่าว่า ตัวเองเคยทำเรื่องผิดพลาดมาก่อนจนค่อย ๆ ห่างจากพระเจ้าเพราะความรู้สึกบาป เธอรู้ดีว่าทำในสิ่งที่ผิดจึงไม่อยากมาโบสถ์ด้วยความคิดด้านลบที่คอยบอกกับเธอว่า “ที่นี่คงไม่ต้องการเราแล้ว” แต่พี่ ๆ ที่โครงการก็ดึงกลับมา ความจริงที่ว่าทุกคนรอคอยให้กลับมาเสมอทำให้เธอรู้สึกเหมือนได้รับอ้อมกอดทุกครั้งที่เจอกัน
โครงการคอมแพสชั่นทำให้เบลได้เรียนรู้ มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เธอได้เรียนรู้จากโครงการ ตั้งแต่สมัยยังเป็นเด็กในโครงการจนถึงตอนนี้ที่เป็นเจ้าหน้าที่ก็ยังได้เรียนรู้อยู่เสมอ หลัก ๆ เลยคือการมีต้นแบบชีวิตคือพี่ ๆ ในโครงการที่ทำงานด้วยกัน ทำให้เธอได้เรียนรู้เรื่องการมีชีวิตครอบครัวและการเลี้ยงดูลูก ถึงแม้ว่าแต่ละครอบครัวจะมีชีวิตที่แตกต่าง แต่ก็มักจะแลกเปลี่ยนเพื่อให้คำปรึกษาและช่วยเหลือดูแลกันเสมอ
โครงการคอมแพสชั่นทำให้เบลพบความสุขในการรับใช้ เธอมีความสุขกับงานปัจจุบันที่ได้สอนรวี ช่วยจัดกิจกรรมให้เด็ก ๆ เรียกได้ว่าบรรลุจุดมุ่งหมายในการรับใช้เลยก็ว่าได้ เพราะเธอพบว่าตัวเองมีภาระใจในการทำงานกับเด็กมาก่อนแล้ว นอกจากนี้เธอยังช่วยทำสื่อการเรียนการสอนแบบคลิปวิดีโอ ซึ่งคนรอบข้างต่างกล่าวว่าเป็นของประทานที่เธอมีให้กับโครงการอีกด้วย