“ศิษย์เก่า”
เจน – ชนิดา ตาลกนกสิงขร
จากเด็กคนหนึ่งที่เกือบจะไม่ได้ศึกษาต่อในระดับชั้นมัธยมปลายอย่างใจฝัน เพราะฐานะทางครอบครัวที่ไม่สามารถสนับสนุนได้ กลายเป็นผู้ได้รับโอกาสด้วยทุนการศึกษาจากคอมแพสชั่นให้เรียนจนจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 และเลือกเส้นทางอาชีพเพื่อเลี้ยงดูตนเองจนมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นได้อย่างปัจจุบัน
“เป้าหมายในการรับใช้ของเธอคือ การได้มองเห็นชีวิตของน้องในโครงการที่เติบโตในเส้นทางของพระเจ้า อย่างที่ครั้งหนึ่งเธอเคยเป็นมาก่อน”
นี่คือเรื่องราวของ เจน หรือ นางสาวชนิดา ตาลกนกสิงขร ศิษย์เก่าจากโครงการพัฒนาเด็กและเยาวชนแบบองค์รวม คริสตจักรบ้านคำหวัน ผู้จะบอกเล่าเรื่องราวในชีวิตที่ครั้งหนึ่งเคยได้เป็นเด็กในโครงการคู่มิตรของคอมแพสชั่นดังต่อไปนี้
เจนเติบโตในครอบครัวที่ประกอบด้วยสมาชิกทั้งหมด 5 คน ได้แก่ พ่อ, พี่ชาย 2 คน, น้องชาย และตัวเธอเอง เดิมครอบครัวของเจนไม่ใช่คริสเตียน เธอเข้ามาลงทะเบียนเข้าร่วมโครงการตอนอายุ 7 ปี ด้วยการชักชวนของศิษยาภิบาลประจำคริสตจักรบ้านคำหวันที่กำลังมองหาเด็กยากจนและต้องการความช่วยเหลือ ซึ่งตัวเธอเองเป็นหนึ่งในนั้น เพราะฐานะทางบ้านไม่สู้ดีเท่าไรนัก หลังจากเข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่งในโครงการก็ได้รับการช่วยเหลือมาโดยตลอด “มีวันหนึ่งที่หนูไม่มีข้าวกิน เลยไปขอความช่วยเหลือจากศิษยาภิบาลว่าเดือนนี้ครอบครัวของหนูไม่มีข้าวสารเหลือแล้ว เขาก็เอาข้าวสารมาให้แล้วบอกว่า เราเป็นครอบครัวเดียวกัน เรื่องนี้ทำให้หนูรู้สึกตื้นตันใจมากค่ะ” เจนกล่าวถึงความทรงจำที่ตนจดจำได้ไม่ลืม
เริ่มแรกที่เข้าโครงการใหม่ ๆ เจนในวัยเด็กที่ยังไม่รู้จักเพลงนมัสการก็เข้าไปร่วมปรบมือในช่วงนมัสการเสมอ เธอเล่าว่าตอนนั้นมีความสุขมากแม้จะไม่รู้เนื้อเพลงมาก่อน เวลาต่อมาเมื่อได้ใช้เวลาในโครงการมากขึ้น เธอก็ได้ยินได้ฟังเรื่องราวของพระเจ้าจนมีความเข้าใจมากขึ้นตามไปด้วย ประกอบกับความสนุกสนานที่ได้เข้าร่วมกิจกรรมของโครงการและได้มองเห็นชีวิตของศิษยาภิบาลกับพี่เลี้ยงในโครงการ ผู้คอยดูแลเธอเสมือนเป็นลูกคนหนึ่ง อีกทั้งมีความวางใจในพระเจ้าท่ามกลางสถานการณ์ที่ยากลำบาก เจนจึงมองทั้งคู่เป็นแบบอย่างในการดำเนินชีวิตมาโดยตลอด ประสบการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในโครงการนี้ ทำให้เจนเปิดใจรับพระเยซูมาเป็นผู้ช่วยให้รอดและตัดสินใจรับเชื่อตอนอายุ 12 ปี
เจนบอกว่า หลังจากได้รู้จักพระเจ้าและสนิทกับพระองค์ เธอก็พบแต่เรื่องดี ๆ แม้จะมีเหตุการณ์ที่ทำให้รู้สึกท้อแท้ แต่พระเจ้าก็อยู่ด้วยและมอบคนรอบตัวที่รักเธอมาให้ อย่างความอ่อนโยนที่ได้รับจากพี่เลี้ยงและความรักที่ได้รับจากคนในโครงการที่เปรียบเสมือนครอบครัว ทำให้เธอไม่รู้สึกขาด ถึงจะไม่ได้อยู่กับพ่อก็ตาม ความสุขที่ได้รับจากในโครงการไม่เหมือนความสุขที่ได้รับจากที่ไหน ๆ ถ้าเป็นที่อื่นอาจต้องห่างเหินหรือแยกย้ายกันไปในวันใดวันหนึ่ง แต่กับที่นี่ เมื่อต่างคนต่างห่างกันไปแล้วกลับมาพบกันใหม่ก็ยังมีความรักให้กันเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
เจนได้รับหลายสิ่งหลายอย่างที่สำคัญกับชีวิตและทำให้เธอได้เป็นตัวเองอย่างทุกวันนี้จากโครงการ ทั้งความรัก ความเอาใจใส่จากเพื่อน ๆ และเจ้าหน้าที่ ทั้งการดูแลในยามลำบากจากศิษยาภิบาล ทั้งการพัฒนาแบบองค์รวมครบ 4 ด้าน ไม่ว่าจะเป็นด้านร่างกาย, ทักษะความรู้, สังคม และจิตวิญญาณ ที่สำคัญที่สุด ซึ่งเป็นโอกาสในการพัฒนาคุณภาพชีวิตครั้งใหญ่ของเจนคือการได้รับทุนการศึกษาอย่างที่เล่ามาในตอนแรก ด้วยฐานะทางครอบครัวทำให้เจนไม่สามารถศึกษาต่อในชั้นมัธยมปลายได้ แต่คอมแพสชั่นก็มอบทุนการศึกษาให้เธอได้เรียนต่อจนจบมัธยมศึกษาตอนปลาย กระทั่งมองเห็นลู่ทางในอนาคตและตัดสินใจศึกษาต่อที่ HCTC (The Hospitality-Catering Training Centre) ในจังหวัดแม่สอด เพราะเป็นโรงเรียนที่สามารถผ่อนค่าเทอมคืนได้หลังจากเริ่มทำงาน เวลานั้นเจนเรียนที่ HCTC จนครบ 2 ปี ก่อนจะเข้าฝึกงานที่โรงแรม Hyatt Regency Hua Hin ในอำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ เป็นเวลาอีก 6 เดือน และได้รับการจ้างต่อให้เป็นพนักงานประจำ เจนได้เป็นพนักงานเต็มตัวมา 4 เดือนแล้ว ด้วยความพยายามตั้งใจทำงานให้ดีขึ้นเรื่อย ๆ อยู่เสมอ เธอมีความสุขกับชีวิตการทำงานในตอนนี้มาก โดยยังนึกขอบคุณโครงการและพี่ ๆ ทุกคน ที่คอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังและเป็นกำลังใจให้เธอใช้ชีวิตต่อไปได้ จนทำให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นอย่างนี้ได้
แม้ว่าการเป็นพนักงานโรงแรม ทำให้เจนไม่สามารถเข้าร่วมนมัสการในวันอาทิตย์ได้ เพราะเป็นวันที่จะมีแขกเข้าพักเยอะเป็นพิเศษ แต่เจนจะเข้าร่วมนมัสการออนไลน์ในช่วงเช้าและรับใช้ด้วยการถวายสิบลดอยู่เสมอ หากมีโอกาสได้กลับไปเยี่ยมโครงการเมื่อไร เธอก็จะใช้เวลากับน้อง ๆ ในโครงการด้วยการพูดคุยและอ่านนิทานให้น้อง ๆ ฟัง เจนบอกว่า เป้าหมายในการรับใช้ของเธอคือ การได้มองเห็นชีวิตของน้องในโครงการที่เติบโตในเส้นทางของพระเจ้า อย่างที่ครั้งหนึ่งเธอเคยเป็นมาก่อน